Gedicht

Een brok steen lag voor
mij, wachtend op wat
komen gaat.
Stil lag hij daar
een aantal weken lang.

Eindelijk er kwam
beweging in.
Voorzichtig, langzaam
ontdekken, onzeker,
stukje voor stukje,
wat gaat er gebeuren?

Eenmaal begonnen met
hakken was ik niet meer
te stoppen.
Boosheid, verdriet,
tranen rolden,
kregen vrijheid.

Er kwam ruimte in de steen
ruimte in mijzelf.
Ik kreeg weer wat lucht,
er was een stap gezet
om door te gaan.

Anna Akke Fopma